مراقبتی که از اجتماع یا اجتماع های خود در پاییز می کنید

در موفقیت سال بعد شما جنبه تعیین کننده دارد .به این علت زنبورداری در پاییز را غالبا نتقطه آغاز در تامین اجتماع های نیرومند برای تولید محصول عسل در سال بعد می دانند.هر اجتماع باید عسل و گرده کافی تا فرا رسیدن بهار داشته باشد.در ایلینویز این مقدار باید 40 تا 60 پوند(18 تا 27 کیلوگرم)عسل باشد و تعداد شان های با گرده زخیره هی چه بیشتر باشد بهتر است .یک بدنه کندوی عمیق پربا مقداری فضای خالی در شان های مرکزی ، برای اجتماعی نیرومند که زمستان را در دو بدنه کندو می گذاراند جای ذخیره کافی فراهم می آورد .

تعیین میزان عرضه گرده دشوار است اما به اجتماع هایی که کمبود دارند باید شان هایی از اجتماع های دیگر یا شان های ذخیره ای که حاوی گرده است اضافه کرد.به اجتماع های بدون عسل کافی باید شان های پرداد یا آن ها را به آبنبات یا عسل رقیق تغذیه کرد تا دست کم 40 پیوند (18 کیلوگرم)غذای ذخیره به وجود آید .زنبورها روی شان هایی که برای پرورش نوزادان به کار رفته اند بهتر زمستان را می گذرانند .در صورت امکان ، زنبورها را در زمستان بر روی همه ی شان های جدید عسل قرار ندهید و مطمئن شوید که تمام قاب های پایه با قاب های کشیده عوض شده اند .جدار و تمام سرپوش های خالی را بردارید .اگر جای دیگری برای نگه داری شان های خالی ندارید می توانید آن ها را روی کندو بالای سقفی داخلی با سوراخ در وسط بگذارید .اما بهتر است شان ها را جایی بگذارید که در اثر وزش باد تکان نخورند و آسیب نبینند.برای کسب اطلاعاتی درباره ضدعفونی کردن شان ها ذخیره به فصل بعد مراجعه کنید .

اگر می خواهید تک تک اجتماع های کوچک را حفظ کنید و آن ها را ادغام نکنید ، به فکر این باشید که اجتماع کوچک را بالای پرده تقسیم دوجداره ای روی اجتماع بزرگتر قرار دهید .پرده دو جداره، چارچوبی است چوبی که دولایه پرده سیمی ، ، معمولا 8 گرهی ، دارد .پرده آن قدر از زنبورها فاصله دارد که از هیچ طرف به آن دسترسی نداشته باشند.

حاشیه ای با این ورودی که در یک طرف به وجود آمده باشد ، باعث می شود تا پرده تقسیم ، کار کف را برای اجتماع بالایی انجام دهد و در عین حرارت اجتماع پایین به حفظ گرمای اجتماع کوچکتر کمک می کند.برای استفاده از پرده ، سقف اجتماع بزرگتر را بردارید و پرده تقسیم را در جای مورد نظر قرار دهید ، بطوریکه ورودی در سمت عقب کندو باشد .سپس اجتماع کوچکتر را روی پرده قرار دهید ؛ قبل از این کار باید مطمئن شوید که دست کم پنج یا شش قاب کامل عسل ذخیره به آن می رسد.

زنبورداری صحیح شامل بررسی دقیق بیماریها در پاییز نیز می شود .اگر با دارو و آنتی بیوتیک ، برنامه پیشگیری از امراض را دنبال می کنید ، هر بار که محصول عسل را بر می دارید و زنبورها فعال هستند ، اجتماع را وارسی کنید .در اواخر تابستان که هوا رو به خنکی می رود ، موش های صحرایی برای گذراندن زمستان به دنبال مکان های گرم می گردند.لانه ای در زاویه پایینی یک کندوی زنبورعسل ، درست جنین جایی می تواند باشد .

به این علت لازم است یا از ورودی 3.8 اینچ (9میلیمتری)استفاده کنید یا هر گونه مدخل عمیقی را که در تابستان استفاده شده است کوچکتر کنید .می توان از یک مانع ورودی یعنی تکه ای چوب با یک شکاف ورودی یا مدخل فلزی کوچکتری استفاده کرد .عرض ورودی را از 4 اینچ (10 سانتی متر) کمتر نگیرید یا آن را با پارچه زبر نپوشانید زیرا زنبورهایی که در زمستان می میرند ممکن است ورودی را ببندند.بسیاری از زنبورداران معتقدند که یک مدخل کوچک در بالا در زمستان لازم است تا راه خروجی برای رطوبت اجتماع حاصل باشد .در آزمایشگاه های دانشگاه ایلینویز ، دکتر میلوم دریافت که اجتماع های بدون مدخل بالایی بهتر از اجتماع های با مدخل بالایی زمستان را پشت سر گذاشته اند ، مخصوصا اگر مدخل پایینی به اندازه عرض کامل کندو باز باشد.

زمانی در ایلینویز معمول بود که زنبورها را در زمستان در زیرزمین می گذاشتند یا کندوها را در خارج اتاق می پیچیدند یا می بستند.اینک بیشتر زنبورها بدون هیچگونه محافظت ویژه ای زمستان را سر می کنند. اما در مرکز شمال ایلینویز ، شکلی از بسته بندی زمستانی موجود است به حال زنبورها و زنبورداران مفید باشد.زنبوردارانی که کندوهای خود را می بندند گزارش می دهند که این اجتماع ها نسبت به اجتماع هایی که محافظت نمی شوند نیرومندتر و در شرایط بهتری هستند .در دوره های طولانی سرما ، پیچیدن کندو با کاغذ سیاه و سبک بام ممکن است به گرم شدن کافی اجتماع کمک کند و مانع گرسنگی زنبورهایی شود که در صورت سرما زدگی قادر به حرکت و رسیدن به غذای اضافی نیستند.کاغذ را می توان به دور کندو در پوش ، چسباند یا دور گرداند یا بست.اگر از چنین پوششی استفاده می کنید ، مواظب باشید که در اثر حرکت کاغذ ورودی کندو مسدود نشود.

محافظت از کندو در برابر باد ، لازمه زنبورداری صحیح در زمستان است.وجود بوته ، پرچین یا بادشکن های مصنوعی دیگر باعث کاهش سرعت اتلاف حرارت کندو می شود و به ادامه حیاط آن کمک می کند .برف ممکن است کاملا سقف کندوها را بپوشاند بدون آنکه آسیبی به زنبورها برسد اما کندو را در جایی که آب جمع می شود نباید قرار داد .محوطه زنبورداری در زمستان باید شیب دار باشد یا در ناحیه ای باشد که هوای سرد از نزدیک کندوها عبور نکند و اطراف کندوها متراکم نشود .اگر محل زنبورداران زمستانی شما طوری است که آفتاب به کندوها نمی رسد یا به نوعی برای زنبورداری زمستانی مناسب نیست ، باید به فکر انتقال زنبورها به مکانی دیگر باشید.

به رغم افزایش معلومات مربوط به زیست شناسی و اداره زنبورعسل ، تلفات زنبورعسل در زمستان اغلب زیاد است .بسیاری از زنبورها در سنین مختلف ، در کندو میمیرند .تلفات در اجتماع های بسیار بزرگ و بسیار کوچک در مقایسه با اجتماع های متوسط بسیار بیشتر است .مرگ بیش از نصف زنبورهای هر اجتماع و مرگ 10 درصد اجتماع ها یا بیشتر ، پدیده ای غیر عادی نیست .گرسنگی چه در اثر نبودن عسل چه در اثر ناتوانی در رسیدن به عسل هوای بسیار سرد (گرسنگی ناشی از سرما)رایجترین علت مرگ اجتماع ها در زمستان است .